• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است ) • فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
عقایدی که عامه مردم درباره بتها داشته اند، موجب شده است که آنها را زنده و دارای خصوصیات انسانی تصور کرده ، در مواردی برای آنها خوراک و لباس تهیه کنند، آنها را بشویند و تدهین و تزیین نمایند و حتی زن و فرزند برای آنها قرار دهند. هر بت جایگاه و آیینهای خاص خود را دارد و مناسک عبادی و قربانی گزاریهای مرسوم در اطراف بتها صورت می گیرد. تصوراتی که پرستندگان این پیکره ها از موضوع پرستش خود دارند، یکسان نیست . توده های عوام مردم غالباً فراتر از ظواهر این اشیاء چیزی نمی بینند و عین شی ء را پرستش می کنند.
زبان های تُخاری�شاخه ای منقرض شده از خانوادهٔ�زبان های هندواروپایی�بودند که در هزارهٔ اول پس از میلاد در شمال�حوضه تاریم�در منطقه�سین کیانگ�چین�توسط�تخارها�گویش می شدند.
supporterṭalaqa wanṭalaqnā maʕahu ʔilā l-ʕarīši faḥalaba lahu šātan ʕalā māʔin bāta fī šannin fašariba ṯumma faʕala miṯla ḏālika biṣāḥibihi llaḏī maʕahu .
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به لات (بت) در ویکی‌گفتاورد موجود است.
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
لات در میان نبطیان پترا (اردن) و نیز در میان مردم هترا (عراق) پرستیده می‌شد و با الههٔ آتنا در یونان و مینرو در روم برابری می‌کرد.
۱ توسعه و پیش‌تولید ۲.۲ فیلم‌برداری ۳ منابع تغییر وضعیت فهرست محتویات بت (فیلم ۱۴۰۳)
↑ «حمید نعمت‌الله متقاضی ساخت «بُت» شد». ایسنا. ۲۰۲۳-۰۵-۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۲-۰۲.
↑ «چهارمین همکاری لیلا حاتمی و حمید نعمت‌الله». همشهری آنلاین. ۲۰۲۴-۱۱-۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۳-۱۲.
گویا تعطیلی ۱۰ روزه در تولید فیلم به‌خاطر مشکلات پیش‌بینی‌نشده بوده است.[۱۳] طبق شنیده‌ها از جلسات فیلم‌برداری، فیلم بت اتمسفر خاصی دارد و تجربه‌ای متفاوت در سینمای ایران محسوب می‌شود.[۱۴] فیلم‌برداری سرانجام در زمستان ۱۴۰۳ به پایان رسید و فیلم وارد مراحل پس از تولید شد.[۱۵] با پایان فیلم‌برداری بُت، در اسفند ۱۴۰۳ نخستین تصویر این فیلم با بازی لیلا حاتمی منتشر شد.[۱۶]
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
در زمان پیامبر اسلام محمد پرستش لات در میان قبیلهٔ ثقیف رایج بود و آنها معبدی برای لات در شهر طائف ساخته بودند که آل عَتّاب بن مالک، از بنی عَجلان ثقفی، پرده‌دار و خدمتگزار این معبد و بت لات بود. محمد پس از درگذشت حامی بزرگ خویش، ابوطالب، در سال دهم بعثت، برای جلب حمایت و همراهی قبیله ثقیف به طائف رفت، ولی بزرگان ثقیف خواست او را اجابت نکردند و به آزارش برخاستند. ثقفیان طائف، که با قریشیان مکه هم پیمان بودند، در بعضی جنگ‌های آنان با مسلمانان، همچون اُحد و حدیبیه، شرکت کردند. پس از پیروزی‌های متعدد مسلمانان، تدریجاً چند تن از افراد قبیله ثقیف به مسلمانان پیوستند.
(بُ ) ( اِ. ) ۱ - تندیسی ساخته شده از سنگ ، چوب ، فلز یا هر چیز دیگر به شکل انسان یا حیوان که به جای خدا مورد پرستش قرار بگیرد. معبود. ۲ - معشوق .
↑ ««بُت» شکنی نعمت‌الله به پایان رسید/ «قاتل وحشی» bet303 در دو راهی فجر». خبرگزاری برنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۲-۰۲.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . رقیه بهزادی، قوم های کهن در آسیای مرکزی و فلات ایران، تهران، ۱۳۷۳ ه. خ، ص. ۹